"Wspomaganie rozwoju emocjonalnego" Krystyna Zielińska
Emocje odgrywają ogromną rolę w życiu dziecka. Wpływają na przystosowanie psychiczne i społeczne dziecka. Małe dzieci wyrażają cały repertuar reakcji emocjonalnych: od złości do radości, przez strach, zakłopotanie i onieśmielenie. W miarę, jak dziecko dorasta, reakcje emocjonalne nie są tak rozległe, przypadkowe i stają się o wiele bardziej zróżnicowane. Malutkie dziecko- gdy jest niezadowolone- płacze, czasem bardzo długo i głośno; starsze swoje niezadowolenie wyraża na wiele sposobów: krzyczy, płacze, czasem czymś rzuca, wypowiada brzydkie słowa, kłóci się, bije kolegów, ucieka mamie…Wraz z wiekiem wzrasta liczba reakcji słownych, a zmniejsza się liczba reakcji ruchowych.
Trzylatek jest wciąż chwiejny emocjonalnie – od śmiechu do płaczu przechodzi w jednej chwili. Jest bardzo wrażliwy na zmiany zachodzące w otoczeniu. Czasem pojawia się strach przed nowymi sytuacjami, niektórymi osobami, zwierzętami i dźwiękami.
Czterolatek jest impulsywny, ale bardziej samodzielny i zaradny, łatwiej przystosowuje się do grupy przedszkolnej i szybciej nawiązuje przyjaźnie, ma życzliwy stosunek do kolegów.
U pięciolatka obserwujemy coraz więcej przejawów uczuć wyższych, które są skierowane na określone osoby – mamę, tatę, siostrę i nauczycielkę. Uczucia zaczynają towarzyszyć nie tylko temu, co dzieje się w danej chwili (tak było wcześniej), lecz także temu, co jest planowane, o czym się rozmawia, co ktoś zapowiada. Dziecko zaczyna przewidywać skutki swoich działań, nie tylko intelektualnie, lecz także emocjonalnie. Przeżywa to co dzieje się teraz i to, co wydarzy się później, w przyszłości.
Zwracajmy uwagę na:
Wspomaganie rozwoju emocjonalnego ma na celu:
Źródło: „Jak wspomagać rozwój przedszkolaka. Wspomaganie rozwoju społeczno- emocjonalnego” Wydawnictwo Forum
Wstawiła: Dorota Bałdyga”
07-100 Węgrów
Klonowa 4