KĄCIK DLA RODZICA- DOMOWA EDUKACJA

DRODZY RODZICE!!!

     Mając na uwadze problemy z jakimi się borykacie w tym trudnym czasie i dobro dzieci. Polecam broszurę. Po zapoznaniu się z nią  i zastosowaniu  polecanych w niej sposobów rozwiązywania konfliktów między dziećmi w praktyce, proszę jak ktoś chciałby się podzielić refleksją czy te rady są skuteczne ZAPRASZAM mail: 

www.biedronki1wegrow@wp.pl

Dramat na horyzoncie? Trzy kroki do rozwiązania konfliktu między dziećmi

   Konflikt może wywołać w dziecku wrogość, frustrację, lęk, postawę „przeciw ludziom”, ale może być też „motorem” stwarzającym warunki do zdobywania kompetencji interpersonalnych, a najważniejsze z nich to tolerancja, umiejętność negocjacji i sztuka osiągania kompromisu.
Reakcja dorosłych na konflikty dzieci powinna być wnikliwa, życzliwa, spokojna i zawsze wspierająca dziecko w szukaniu rozwiązania. Nie stosuj kar, ale udzielaj dzieciom emocjonalnego wsparcia, rozmawiaj, doprowadzaj do rozwiązania spornej sytuacji, ucząc dzieci, jak w prawidłowy sposób kształtować stosunki międzyludzkie

KROK 1. - WYGASIĆ EMOCJE. Złość, gniew, poczucie niesprawiedliwości, bycia okłamanym, źle potraktowanym, zepsuta budowla, niemiłe słowa, strach, często wybuch płaczu, podniesiony głos, tupanie nogami, szarpanie, uderzanie – w tej sytuacji nikomu nie jest przyjemnie i trudno o pokojowe rozwiązanie konfliktu. Ucząc dzieci tej sztuki, pozwól przeżyć trudniejszy czas każdemu z dzieci w odosobnieniu.
Wesprzyj dziecko słowami: Co możesz zrobić, aby się uspokoić? W jaki sposób mogę Ci pomóc? Jestem przy Tobie.

KROK 2. – SŁUCHAĆ I BYĆ WYSŁUCHANYM. Zaproś dzieci do rozmowy, zapewnij, że każdy będzie mógł powiedzieć o tym, co się stało i każdy będzie wysłuchany, że będziecie rozmawiać do momentu, aż wszyscy poczują się dobrze.

Zachęć dzieci do skorzystania ze schematu komunikatu typu JA: JA czułem się… (zezłoszczony, smutny, bolało mnie, było mi przykro), … kiedy TY… (powiedziałeś do mnie coś niemiłego, zamazałeś mój rysunek, uderzyłeś mnie), ... dlatego proszę Cię, abyś (mówił do mnie miłym tonem, nie zamazywał mojej pracy, nie uderzał mnie już nigdy więcej). Ponieważ dzieci dopiero uczą się tego komunikatu, w razie trudności możesz podpowiadać. Ważne jest, aby wszyscy opowiedzieli o swoich uczuciach, przedstawili swoje racje i aby każde z dzieci w czasie rozmowy miało poczucie poważnego potraktowania ich sprawy. Nie obwiniamy, nie wyciągamy pochopnych wniosków, nie oskarżamy, nie zwracamy się do dzieci krzywdząco. To dzieci mają nauczyć się ze sobą rozmawiać, a rolą nauczyciela/ rodzica jest moderowanie rozmowy spokojnym tonem.

KROK 3. – PRZEPROSINY I „ZADOŚĆUCZYNIENIE”. W przykrych sytuacjach kluczowe jest słowo PRZEPRASZAM, Ważne, aby nie było ono rzuconym półsłówkiem, ale szczerym i ważnym w sprawie finałem. Czasami jednak to słowo nie wystarcza, bo dziecko pamięta niemiłe słowo, rysunek jest zamazany, a może nawet ktoś ma siniaka.

Zaproponuj pozytywne zakończenie sprawy „zadośćuczynieniem” – mogą paść słowa: co może zrobić dla Ciebie kolega, abyś mógł wybaczyć? Pilnuj, aby „zadośćuczynienie” dotyczyło konkretnej sprawy i było adekwatne do jej „ciężaru” – może dla przeciwwagi kolega powie jednak coś miłego, dzieci wspólnie stworzą nowy, piękniejszy rysunek, a na siniaka pomoże przyniesienie lodu lub delikatny masaż.

(Źródło: wyd. WSIP)

Pozdrawiam serdecznie

Małgorzata Trojanowska