Gotowość szkolna dziecka sześcioletniego

          W kwietniu rodzice najstarszych przedszkolaków otrzymują informację podsumowującą tzw.: „Diagnozę gotowości szkolnej”. Każde dziecko jest inne i w tym samym wieku, przedszkolaki mogą być w różnym stopniu przygotowane do rozpoczęcia nauki w szkole. Gotowość szkolna określana także jako dojrzałość, to moment w którym dziecko osiąga taki poziom rozwoju intelektualnego, emocjonalno-społecznego i fizycznego, który sprawia, że młody człowiek jest gotów do podjęcia edukacji szkolnej. 

     Diagnoza zazwyczaj zawiera takie elementy jak: opis słabych i mocnych stron dziecka, wskazanie podjętych działań mających na celu wsparcie rozwoju oraz wskazówki i rekomendacje dla rodzica. Dzięki takiej diagnozie rodzic wie, czy 6-latek będzie w stanie sprostać wymaganiom szkolnym i na jakich aspektach warto się skupić, aby rozpoczęcie edukacji było łatwiejsze, a dziecko lepiej odnalazło się w nowej, szkolnej rzeczywistości.

     Głównym narzędziem (poza pomocniczymi kartami) jakim dysponuje nauczycielka lub nauczyciel, jest wnikliwa, codzienna obserwacja dziecka. Wychowawca grupy przygląda się zachowaniom i pracy podopiecznych, a następnie swoje obserwacje i przemyślenia nanosi na specjalny arkusz ocen, w którym oceniane są poszczególne kryteria. Zaliczamy do nich:

• kompetencje intelektualne np.: dziecko rozumie polecenia, wypowiada zdania poprawne gramatycznie, potrafi liczyć, dzieli słowa na sylaby, rozpoznaje kolory, zna wierszyki i piosenki, potrafi się skupić na wykonywanym zadaniu;
• kompetencje emocjonalno-społeczne np.: dziecko potrafi współpracować, pomaga innym, potrafi się dzielić, nie reaguje zbyt emocjonalnie i agresywnie na niepowodzenia;
• kompetencje fizyczne (motoryka mała i duża) np.: dziecko potrafi operować nożyczkami, skakać na jednej nodze, rzucać dużą piłką do celu, potrafi poprawie trzymać przybory do pisania, umie poprawnie wykonać szlaczek.

Na ocenę gotowości dziecka do szkoły mają wpływ:

• czynniki środowiskowe: warunki materialne, kulturalne (np. poziom wykształcenia rodziców), społeczno-psychologiczne (np. relacje między domownikami);
• czynniki indywidualne, czyli jednostkowe predyspozycje i zdolności dziecka uwarunkowane genetycznie.