ALE WSTYD!- SŁUCHANIE WIERSZA

Witam drogie BIEDRONECZKI !!!

Wiem, że bardzo lubicie kiedy rodzice, czy panie w przedszkolu oprócz bajek, legend czytają wam wiersze i opowiadania. Dlatego dzisiejszym zadaniem będzie uważne wysłuchanie wiersza.

Usiądźcie wygodnie i posłuchajcie.

 

Ale wstyd!

Dominika Niemiec

 

Dnia pewnego ciepłą, zieloną wiosną

mała Ania patrzyła, jak kwiatki rosną.

A że chciała narysować sobie takie ładne kwiatki,

umieściła je na książce, na środku okładki.

Wiem, powiecie, że Ania książkę tak zniszczyła,

ale jeszcze ta historia wcale się nie skończyła.

Ale wstyd!

 

Siostra Ani, gdy tylko spostrzegła jej poczynania,

zaczęła szukać jakiegoś rozwiązania.

Chciała książkę wyszorować szczoteczką i wodą.

Może one na ten kłopot coś pomóc tu mogą?

Ale zamiast się poprawić, wszystko się pogorszyło,

bo książce to pranie wcale nie posłużyło.

Ale wstyd!

 

Mama, gdy zobaczyła poczynania swoich córek,

za zniszczenie książki dała im porządną burę.

Bo się okazało, że książka nie należy do dzieci,

a jedynie ktoś im tę książkę do czytania polecił.

I mama z biblioteki ją wypożyczyła.

A to bardzo ważna kwestia w tym momencie była.

Ale wstyd!

 

Przecież książki nawet pomazanej nie można wyrzucić.

Trzeba będzie ją do biblioteki jak należy zwrócić.

I wyjaśnić przyczynę jej stanu fatalnego,

jej pogięcia i pomięcia, obrazka nieoczekiwanego.

I książkę odkupić lub zapłacić karę.

Nikt się w takiej sytuacji nie czuje doskonale.

Ale wstyd!

 

Szybko do biblioteki poszła z córkami mama.

W bibliotece jak zwykle siedziała pani ta sama.

Przywitała wszystkich i już książkę ogląda.

Badawczo się przygląda książce, dziewczynkom się przygląda.

I co żeście tutaj, łobuziaki, uczyniły?

Przepraszamy, trochę żeśmy książkę uszkodziły.

Ale wstyd!

 

No cóż, musicie teraz naprawić swe zachowanie.

Zaraz wymyślę dla was jakieś zadanie.

Pomożecie mi poustawiać stos książek na półki,

a wtedy wybaczymy wam te wyczyny, te bzdurki.

Dziewczynki zabrały się do pracy ku uciesze mamy.

Jak dbać i szanować książki, teraz zapamiętamy.

A gdzie wstyd? Już minął, znikł!

 

Po przeczytaniu wiersza proszę rodziców aby porozmawiali z dzieckiem na temat jego treści. Można zadawać pytania:

Czego dotyczył wiersz?

Co stało się z książką? Kto ją zniszczył?

Czy takie zachowanie było właściwe?

Skąd dziewczynki miały książkę?

Co musiały zrobić po tym, jak zniszczyły książkę?

Co czuły dziewczynki, gdy oddawały książkę do biblioteki?

Co musiały zrobić w bibliotece?

Czy to, co czuły, minęło?

Czy wy też kiedyś wstydziło się z jakiegoś powodu?

W jakiej to było sytuacji? Czy to było przyjemne uczucie? Jak czuliście się, gdy wstyd minął?

 

Następnie, aby się rozruszać proponuję dzieciom, aby posłuchały jeszcze raz piosenki w wykonaniu Ewy Bem z wczorajszego dnia i pobawiły się z nią.

 

Na zakończenie pobawcie się w książkowych lekarzy i poszukajcie w domowej biblioteczce (własnej lub rodziców) książek, którym należy pomóc i je naprawić. Podpowiadam potrzebne będą nożyczki (ostrożnie się z nimi obchodzimy) i taśma bezbarwna.

 

DOBRYCH UCZYNKÓW NIGDY ZA WIELE!

 

Kto zechce pochwalić się jak sobie radzi ratując książkę poproszę o zdjęcia

na mój adres mailowy: biedronki1wegrow@wp.pl

 

Życzę wszystkim miłej lektury!

 

 

(Opracowała: Małgorzata Trojanowska)